Wolfheze

Het is bekend dat ik graag op mijn MTB fiets, dat kan heel goed in de gemeente Renkum. Soms koppel ik het een aan het ander; lekker fietsen en een wandelroute voor de Slow Sportsgroep in Wolfheze voorbereiden.

In Wolfheze is het allemaal begonnen. Mijn vader is in dat dorp geboren, zijn vader was daar begin 1900 verpleger. Mijn vader overleefde de vreselijk slag om Arnhem op 17 september 1944 en groeide na de oorlog verder op in Wolfheze.  Eind jaren ’50 leerde hij mijn moeder op het ziekenhuisterrein kennen, zij was daar in opleiding tot verpleegkundige. Samen stichtten ze een gezin, toen wij groot genoeg waren ging mijn moeder daar weer als verpleegkundige aan de slag. Het zal wel in de genen zitten, maar ook ik werd verpleegkundige. Eind jaren ’80 volgde ik de opleiding in Ziekenhuis Wolfheze.  Mijn ouders zijn helaas niet meer in leven, hun laatste rustplaats is in Wolfheze.

“Het zal wel in de genen zitten, maar ook ik werd verpleegkundige”

Inmiddels werk ik al jaren in de GGZ op verschillende plaatsen en functies. Daarnaast ben ik Leefstijlcoach en geef in die hoedanigheid Slow Sports in Oosterbeek en omgeving. Heerlijk met een groep mensen naar buiten bewegen op een voor ieder fijn niveau. Een uur plezier, inspanning én ontspanning. Kan dat ook met mensen met een visuele beperking? Dat was de vraag van de buurtsportcoach van de gemeente Renkum. Bewoners van het Schild in Wolfheze willen óók graag buiten wandelen en bewegen.

Een leuke vraag, een uitdaging, hoe dan? Blind, slecht zien, en dan het bos in? Hoe kom ik aan buddy’s? Na hard werken, zoeken is het gelukt!! Bijna wekelijks is er een grote groep blinden en slechtzienden die met een buddy Slow Sporten in Wolfheze. Het plezier spat er af, de deelnemers “kijken” er ieder week naar uit.

Wolfheze, het is en blijft een bijzonder plek.